Ölüm gibi

Beni benden alıyorsun yaz. İçime umutsuzluk tohumları ekiyorsun. Her günüm cehennem, her günüm ayrı bir trajedi. Bu buhranlar geçmek, bitmek bilmiyor. Ne sen bitiyorsun ne benim bitişlerim sona eriyor. Kulaklarımda en umutsuz şarkılar, günlerim bunlara kendimi adamakla geçiyor. Ben umutsuz, şarkılar umutsuz. Şarkıların bir suçu da yok. Tek suç sende yaz. Eriyorum, ölüyorum. Geç ve bit artık. Buna tahammül etmem zor. Kendim için değil, tek çabam ruhumun sana teslim olmaması. Her an bir gölgelik arayışı, her an içimin ateşiyle tir tir titremem. Her yanı kasıp kavuruyorsun, ama biliyor musun ben üşüyorum. İlk kez bir yaz beni üşütüyor. İçimin yangınlarını yeryüzüne dökmek istiyorum. Ama biliyor musun buna gücüm yok. Eskisi gibi güçlü hissetmiyorum. İlk defa senden nefret ediyorum, tiksiniyorum. Ölüm kokuyorsun yaz. Hele o Haziran’ın. O bitmek bilmeyen, sanki asırlardır aynı ayda takılıp kalmışız gibi gelen o haziran. İçimdeki nefreti susturamıyorum. Bastıramadığım şeyler var. Özlemler, yalnızlıklar var, içimdeki yanardağın patlama ihtimali var. İÇİMDE SANKİ BİR DAHA HİÇ ESKİSİ GİBİ OLMAYACAĞIM KİŞİLER VARMIŞ GİBİ. Tüm o aptal ihtimalleri aklımdan geçiyorum, tüm çıkmaz yollar ellerimde. Zaten daha ne kadar çıkmaza girebilirim ki? Yeterince çıkmaza sokmuyor musun zaten beni? BİR YANI KIŞ'I, BİR YANI YAZ'I YAŞAYAN BİR AĞAÇ GİBİYİM...Bir yanım sıcağa rağmen soğuk, diğer yanım soğuğa rağmen sıcak... Seni sevmiyorum yaz. Belki bundan sonra seni hiçbir zaman sevmeyeceğim. O Haziran’ın da, Temmuz’un da, Ağustosu’n da ayrı bir felaket. Kış gelsin,damarlarıma ve diğer yanıma... Sizi unutmak istiyorum. Tarihten silip atmak... Sizi unutup tüm sevgimi kışa vermek ve içimdeki umutsuzluk ve hüzün tohumlarını söküp atmak istiyorum.

Vic.