Gri silüet

Yağmur yağıyor. Gri bir şehir gri eşyalar.. Her şey gri. Penceremden izlediğim yağmur damlaları gümüş renginde parıldıyor. Gri karmakarışık. Yağmur. İçimin her hücresi bu renkte. Bu dünya başımı döndürüyor. Yoruldum. Herkes, her şey siyah ve beyazın karışımı. Gök ağlıyor. Griden sıkılmış. Belki de yağmur griliğin gözyaşıdır. Artık tüm cümlelerim soluk. Eskiden beyazdı. Umutlu. Masum. Şimdi pisliğe batar gibi grileşiyor. Kendimi özledim..Beyaz cümlelerimi. Ben gökkuşağı gibiydim. Şimdiyse her şey siyaha o kadar yakın ki. Neredeyse gri oldukları için şükredeceğim. Düşünüyorum hayallerim beyazken bu dünyada beyaz görünürdü bana. Değer verdiğim, vermediğim tüm şeyler beyazdı. Aralarda nadir görürdüm siyahı. Ve sen geldin. Grileşmeye başladı her şey. Sen griliğin öteki adıydın. Öyle ki tenimin grileşeceğini bile düşündüm. Neyse ki grileşen kalbim, düşüncelerim, ruhum ve sesim oldu. Bembeyaz bir peri masalından çıkıp karanlığa gömülmüş gibiyim. Sen bu kadar gri olmasan belki hep beyaz kalırdım. O kadar grisin ki... artık en sevdiğim şey kabusum oluveriyor. Pencereden dışarıya bakıyorum tekrar. Bir bulut kütlesi pencereme dayanmış içeriye girmek için adeta yalvarıyor. Beyaz. Grilerin içerisinde çok çabuk seçiliyor. Doğrulup pencereyi açıp içeriye alıyorum.  Odama girdiği an hayallerime karışıp buhar olup uçuveriyor. Şaşkınlıkla bakakalıyorum. O an anlıyorum ki tüm griler bana düşman. Sonrasında gri bir silüet giriyor açık pencereden. Sonra sesin. Usulca ruhuma doluyor. Tüm hayal kırıklıklarını alıp buz dolu bir kadehe koyuyorum. Buzlar bile gri. Gri her yanını sarmalamış. “Gri olma” diyorum. “Rengimi gör” Aldığım yanıt ise “gri benim hayatım” oluyor. “Bana kalırsa insanlar tek renk olmalı. Sen karmaşıklığın diğer adısın. Griliğinde buradan geliyor” diyorum. “Artık alıştım!” diyorsun. "YORULDUM!” diyorum. “Griliğin beni çok yoruyor. Tek renk olmaya hiç mi niyetin yok?” diyorum. “UMUDUM KALMADI” diyorsun. “Grilikten için buz tutmuş. Artık körelmişsin at artık içindeki lanet griyi de sende rahat et bende!” diyorum. Ve bana cevap vermeden buhar olup gri dünyana uçup gidiyorsun. Ki zaten hiç olmamıştın. Benim dünyamı da grileştirdin. Ya siyahtır insanlar ya beyaz. GRİ ise muhakkak ikilemde kalmıştır. GRİ olmamalı insan net olmalı. Tek renk.  KEŞKE HİÇ OLMASAYDIN.

Duygu Kara

(Yine yağmurlu gri bir şehre merhaba! arka fonda; PLACEBO - My Sweet Prince)