Silik silüet

Seni görmek istesem de göremiyorum. Yanımda olduğun zamanlar da bile yoksun. Karşımda dağ gibi dursan da göremiyorum. Silik bir silüetsin benim için. Yanından geçerken ufak bir rüzgar dalgalanmasıyla sana bakmamak için kendimi zor tutuyorum. Sana baksam ölecekmişim gibi hissediyorum. Ölüp gidecekmiş gibi. Seni içimde neden bu kadar çok büyütüyorum hala anlamış değilim. Kendimi cezalandırmak istercesine tırnaklarımı avuç içlerime geçiriyorum. Tırnaklarım kırılıyor, kırılan yerlerini düzelmek için hiçbir şey yapmayıp yamuk tırnaklarımı inceliyorum. Otobüsün gelmesine belki yarım saat var belki daha az. Bacaklarım güçsüz, omzumdaki çantanın ağırlığını umursamıyorum bile. Faili meçhul bir rüzgar bütün benliğimi alt üst edip saçlarımı dağıtıyor. Yüzüme düşen saçlarımı düzeltecek en ufak bir şey yapmıyorum. Etraftaki herkes kışlık... Belli ki soğuk... Belli ki üşüyorlar... İçimin üşüyüşünden ne kadar soğuk olabilirdi hava? Kararan bulutlara bakıyorum, aralardan süzen mavilik beni sarhoş edercesine başımı döndürüyor. İçimdeki buz kanıyor. Sıcak ve soğuğun içimden süzülüşüne aldırış etmeden etrafı incelemeye devam ediyorum. İnsanlar ne kadar da mutlu... Sayısızca mutlu çift... Kalabalık bir şekilde yürüyen arkadaş grupları... Yeni aile olmuş çiftler... Hiçbiri umrumda bile değil. Varlıkları beni rahatsız etmeye yetiyor. Bu insanlar nasıl yaşıyor da bu kadar mutlu kalabiliyorlar? Martıların bile çifter çifter gezdiği bir yerin tam ortasında tek başıma içimdeki buzun kanamasının durmasını bekliyorum. Araba plakalarına takılı gözlerim, soğuktan donan burnum ve beni hiç bırakmayan melankolik yalnızlığım ile bir üçgen oluşturup yanan sokak lambasının altında gelecek otobüsümü bekliyorum... Bir aksaklık olmuş olmalı, belki de hiç gelmeyecektir... 

İçimden hiç bitmeyen bir şarkıyı söylemek geçiyor. Kışın ortasında yazlık kalan ben hala ayakta kalabildiğime şükrediyorum. Hayal dünyasını yitirmiş bir çocuk edasında gökyüzünde kendime evler çiziyorum. Gidemeyeceğim evler... Çizdiklerim hemen buhar olup uçuyor.  Tıpkı sen gibi. Bir türlü hayallerime yüzünü çizemediğim gibi... Yüzünü hayallerimde bile göremiyorum.

 Duygu Kara