Kafamın içindeki yabancı

Beynimin içinde beni rahatsız eden yabancı hiç tanımadığım bir şey var. Beynimi parçalayıp özgür olmak istercesine şakaklarımı zorluyor. O kadar büyük o kadar ısrarcı ki... Nereye gitsem benimle geliyor. Beynimin içindeki trajedilerin tamamını yok edip yerine en acılarını koyuyor gibi. Gün geçtikçe beynimde büyüyor ve belleğimi paramparça edip yakıp küle dönüştürüyor. Bir kadının en tiz çığlıkları gibi ruhumu bedenimden çıkmaya zorluyor. Bu beden benim der gibi. "Senin burada işin yok! Derhal bu bedeni terket! " diyor. Zihnimde yarattığım bir zorba mı yoksa gerçekte olan bir yaratık mı? Ayırt etmekte güçlük yaşıyorum. Zihnim allak bullak iken bu zorlayış beni tüketiyor. Sanki zihnimin boşluklarından girdap oluşturarak düşerken elime kaya parçaları takılıyor ve ellerim kanıyor. Tutunmaya çalışsam elime irili ufaklı taşlar geliyor tutunamıyorum. Kafamın içindeki şey beni karanlığa, en derine sürüklüyor. Ve düşüyorum. Orada yalnız başıma beynimin içindeki zorba ile savaşıma devam ediyorum. Bedenimi ele geçirmeye çalışıyor. Her seferinde kazanıyorum ama beynime tarifi olmayan ağrılar saplanıyor. ÇIK GİT BU BEDENDEN! HEM DE ŞİMDİ diye bağırıyorum... Bana karşılık verircesine beynimin içinde çığlıklar atıp beni dayanılmaz bir baş ağrısına sürüklüyor. Ruhum acı çekiyor, ellerim kanamış ve gözlerim artık ağrıdan yuvalarından çıkacakmış gibi oluyor. Elimi yüzüme kapıyorum. Beni tamamen ele geçirmeden ölmeyi umut ediyorum. 

Duygu Kara