Ah maria

Dur sevgilim! Yüce Maria bizi gözlüyor!... Sevgisini bize mi sunacak yoksa? Hayır bu imkansız! Yüreği kan ağlıyor. Çığlıklarını duyabiliyor musun? Kaçış yollarındaki taşlardan tanrı onu korusun! Sevgisi tüm kainata yeten bir papatya o! Evet o papatyanın vücut bulmuş hali! Ah maria... Yine mi üzgünsün? Yoksa çiçeklerini aşk için mi koparıyorlar? Göremiyorlar mı senin acını? Hissedemiyorlar mı kalbindeki yarayı? Gözyaşlarını yağmur mu sanıyorlar yoksa? Seni göremiyorlar mı? Hangi hikayedesin maria? Hangi hikayede kayboldu çocukluğun? Nerede yitirdin bakire vücudunu? El değmemiş çocuksu kalbini? Kimler el sürdü sana? Kimler kaçırdı seni. Kimler bu hayattan kan kusmanı sağladı? Kimler gözlerine sözlerine ve düşlerine ip bağlayarak seni bir uçurumdan attı. Söyle bana Maria! Kimler yaptı bunu sana? Nedir bu bulutsu renginin altındaki gizem? Kimlere söyleyemedin sırrını, kimler anlamadı acını? Ah maria... Üşüdü mü o minicik ellerin. Günah dolu vücudun şimdi soğuğa mı esir? Kimseler bakmıyor o güzel yüzüne. Tüm bulutları üzerine çekip kendini kaybetme maria!  Acını hissediyorum iliklerimde... Maria.. Sevgini bizim bu aciz bedenlerimize sun! Bizi kutsa... Maria... Kaldır başını yağmurlardan vazgeç.. Bizi kolla ve güneşi üzerimize yönelt! Gözyaşlarınla bizi kana bulama... Ah maria.. Sayende ölümü ve hüznü iliklerimde hissediyorum.. Sayende maria.. Sayende hüzün ve mutluluğun birbirinden ayrıldığını biliyorum. Sayende sonbaharın sarı, ilkbaharın yeşil, gökyüzünün mavi, gecenin siyah olduğunu biliyorum. Sayende çok şey biliyorum maria... Hüznünü de hissediyorum, gözyaşlarını da.. Sen beni tanımasan da kalbindeki sevgi dolu pırlantayı paramparça edip üzerimize dökeceğini de biliyorum... Hadi sevgilim, gidelim ve maria’yı şimdilik hüznüyle bırakalım. Onun hüznü bizim kalplerimize bir ok gibi saplanıp kaldı nasıl olsa... Her yerde bizi izliyor ne yapsak bizi görüyor ve kalplerimizin içini ezbere biliyor.

Duygu KARA