İlk aşk

Her zaman benim açımdan tek kalacaktı. Tek olacaktı. Halbuki, o liseye hiç gitmek istemiyordum. Ben istemediğim şeyi yapmazdım ama mecburdum. En sonunda yazıldım. Kaderimin orda yazılacağını tahmin edemezdim. İlk zamanlar müthişti her şey. Yeni arkadaşlar, farklı ortamlar. Merdivenlerden iniyordum o gün. Her zaman ki gibi, eğlenceli bir gündü. Ta ki seni görene kadar. Seni gördüğümde kalbimin ritmi değişti. Yanaklarım kızarmaya terlemeye başladım. Baktığımı fark ettiğinde ise utanıp koşa koşa merdivenleri çıkmıştım. Ben ilk sınıfta sen ise son sınıftaydın. O günden sonra düşünmeye başladım. Ben çocuktum, sensiz yapamayacağımı sandım. Cesuryüreklilik edip sevgimi açacaktım sana, ve açtım da. Olmadı. Belki nedenlerin vardı. Çok saçma gelecek ama ölmeyi bile düşündüm. Diyorum ya çocukluk aklı. Hala büyüdüğüm söylenemez ama şimdi düşünüp bunları inan gülüyorum. Ondan sonra her gün ağlamalar. Her gün bir hüzün. Sonra 24 Nisan günü tam doğum günümün bir gün öncesi bana mesaj yoluyla konuşmak istediğini belirtmiştin. Bende uçarak ertesi gün okula gelmiştim. Konuştuk. O duvarı halen hatırlıyorum. Yıkık dökük bir duvardı, bende ondan farksızdım. Bir anda yüzüne bakmaya cesaret ettim ve baktım, Yemyeşil gözlerinin içi adeta gülüyordu. Sonra ertesi günler ertesi haftalar. Benim için muhteşem bir mutluluktu seninle olmak. Okul çıkışlarında belirlediğimiz bir yer vardı oraya giderdik. Otururduk, bana sadece uzun uzun bakıp sırıtırdın. Bende utancımdan yerin dibine girerdim. Seni çözmüştüm, bana hiç bir şekilde zarar vermezdin. Sadece mutlu olmamı istiyordun. Bende seninle mutlu olmak istiyordum. İlk elimi tutuşunda farklı duygular yaşamıştım. Bana melek diyordun, gözünde belki gerçekten öyleydim. Keşke senin gördüğün gibi kalabilseydim. Sevgisine sahip çıkabilen bir çocuk. Belki daha fazlası. Yarım saat kadar yürümüştük el ele. Birlikte müzik dinlemiştik. Başımı omzuna koyup öylece uzaklara dalmıştım.  Birlikte ağaçların aralarından geçiyorduk. Etraf bahar ve SEN kokuyordu. Saçlarım kısacıktı, Elini saçlarıma daldırıp yüzüme bakmıştın. Hayatımın en güzel anı diyebilirdim. Bir daha yaşamayacağımı bildiğim bir an. Öyle ki gözlerinden kalbine inmek kalbini açıp adeta öpmek istiyordum. Bana sarıldığında hiç yabancılık çekmemiştim. Genelde insanlarla sarılmayı sevmem. Ama sen başkaydın. O en son günü hatırlıyorum. Benim için bir şeylerin son oluşuydu. Tam tepede durmuştuk ikimizde. Bana bakıp kendine çok iyi bak demiştin. Ben kendimi ağlamamak için zor tutuyordum. Sonra bir anda bana sarılmıştın. Ben kalakalıp sadece zamanın durmasını isterdim. Tam da orada. Bir anda kokun burnuma gelince başımı başına dayayıp öylece kalmıştım. Beni boynumdan öpüp git demiştin. Bende el sallayıp gitmiştim. Yolda kendimi kokluyordum, kokun üzerine sinmişti. Eve gidene kadar kokladım. Nereden bilebilirdim son kez olacağını. O günden sonra bir anda tüm bağlantımız kopmuştu. Sana ulaşmaya çalışıyordum. Ama ulaşamıyordum. Tüm bağlantımızı kaybetmiştik. Aylar geçti. O lanet güne ulaşmıştım. Evet sana ulaşmıştım. 5 ay aradan sonra konuşuyorduk. Tek kelimem 'NEDEN' olmuştu. Sen ise sadece 'her şey sen mutlu ol diyeydi'.  Bende onlarca kelime söyleyip her şeyi kapattım. Her şey o an bitmişti benim için. Aradan kaç yıl geçti. Geçen yıl, Beşiktaş otobüsüne bindim. Çok yorgundum. Bir o kadar da dalgın. Arkalara yürüdüm. Direği tuttum. Kafamı çevirdiğim an neye uğradığımı şaşırmıştım. Bana bakıyordun. Ben ise 'acaba bu bir hayal mi?' diye düşünüp sana bakıyordum. Sonra başım döndü. Pek hatırlamıyorum. Kötüydüm. Bundan emindim. Bir adam yer vermişti. Oraya oturdum. Şuan tam karşımdaydın. Evet Sendin!Hala bana meraklı gözle bakıyordun. Gözlerindeki endişeyi görebiliyordum. Bir an gözlerimi kapattım. Yaklaşık 15 dakika kadar. Tekrar açtığımda, yoktun. İnmiştin. Belki de hayal gördüm diye düşündüm. Ama o bakışları ömrüm boyunca unutmam. Sendin. Kendimi otobüsten attım. Sanki dünya durmuştu. Yok olmayı diledim. Seni hiç tanımamayı. Ama şuan böyle hissetmiyorum. Çünkü sen benim ilk aşkımdın. İlk elimi tutan insan, ilk gözlerine baktığımda eridiğim. İnsanlar ilk aşklarıyla ömürlerinin sonuna kadar birlikte olacaklar veyahut evlenecekler diye bir kural yok. Her canlı ölümü tadacağı gibi ayrılığı da tadacaktır. Hatırlıyorum da, o günler dünya bana ne kadar da farklı ve güzel gözüküyordu. Ama şimdi ise, hiç olmak istemediğim yerdeyim. Hiç olmak istemediğim yerde yine sen geldin aklıma. Hiç olmasını istemediğim bir zamanda. Belki de iyi oldu, bilemiyorum. Şuan nerede kiminlesin onu da bilmiyorum. Ama şunu bilmeni isterdim ki, İlk aşkımdın. Ve belki bir zamanlar iyi hissetmemi sağladın.Teşekkür ederim. Gözlerini aklıma kazıyıp gittiğin beni bir nebze de olsa mutlu ettiğin için. 

Duygu Kara