Bir soprano'nun son çığlıkları

Piyanomun üzerinde eriyen mum gibiydin benim için her zaman. Eridin ve gittin. Her şey çok sade her şey çok basit geliyor artık gözüme. Her zaman çıktığım sahne bile çok yabancı geliyor. Bu alışılmışın dışında olacak ki, sahne benim tüm yaşamım.  Sanki bağırdığımda sesim çıkmayacakmış gibi. En tizlere ulaştığımda, hıçkırarak ağlamak istiyorum. Şarkımın en güzel yerinde çöküp ağlasam. Kim ne diyecek ki? Sen sesimin inceliğini severdi

n, bense kalbimin sana bir türlü karşı koyamayışını. Şimdi son kez perdeler açıldı, çünkü duyanlara son çığlığım olacak. Ölüden farksız olan bu bedenim bir daha gelmeyecek buralara. Bu sondu. Burda bir soprano kendi çığlığında ölüyor farkında değil misin? Bir ses toprağa karışacak. Ve bu çığlıklar son bulacak. İçimdeki kopan fırtınalara aldırış etmeden kapıdan çıkıyorum. Oysa ne severdim burayı. Bu atmosferi. Elime ilk mikrofonu aldığımda bir anda dökülüvermişti ağzımdan en sevdiğim arya. En lirik ve trajik şarkılarımı söylerken. Bu son çığlığım, bu son ayakta oluşum. Bu son sana seslenişim. Son kez bu sevdiğin sesten son şarkım. Üzerimde kırmızı bir elbise,  senden bu son gidişim olacak. Beyazlar içinde gelmiştim sana oysa. Şimdi ise gözlerimin kırmızılığında gidiyorum. bir prima donna'nın çöküşünü görüyor gözlerin. O lirik ses, bir anda tüm dramatikliğiyle duyuluyor, ve gidiyorum. Ay ışığı kasvetinde gidiyorum sevgilim. Gidiyorum ki, sende kurtul bende. lanet olasıca kalbim kabullenemiyor artık. Sana yakın olup,  uzaklığına tahammül edemiyorum. Son çığlığımı duyduysan eğer, inan onu içinde son kez duyacaksın. Son kez patlayacak kulaklarında. Bir zamanlar her şeyi severdim, seni sevdiğim gibi. Sevdiğim iki şeyi de senin uğruna feda ettim. Cennet ve Opera.  İnan son kez ağlayacaksın yana yakıla, ama iş işten geçmiş, o tren kalkmış olacak. Son kez olacak bu, emin ol. Bu ölümden beter şey, bir gün kapımızı çaldığında, bana söz ver. Güçlü olacaksın! Sen beceremezsin güçlü olmayı, en ufak bir sarsıntı da çökersin. Eğer güçlü olursan, her zaman sesimi duyabilirsin. Bir melek gelip sana benden haber getirir belki. Belki de bir kuş zarfla sana halini hatrını sorar arada. Ama duyamayacaksın. Son çığlığım kadar etkili olmaz belki. Ama belki, her şeyin sonu dediğimiz şeyler, en tatlı en güzel başlangıçlarımız olabilir. Her mutsuz son, yeni mutluluklara yelken açabilir, belki bu soprano tekrar sesini keşfedebilir.  

Duygu Kara/ 02:22 2010 Eylül